De noncomformistische garageknallers van The Jerry Hormone Ego Trip

Jerry Hormone geldt als een cultfiguur in de Nederlandse muziekwereld. De Rotterdammer is al jaren actief in het bandjescircuit en heeft na onder meer The Apers en parodieband Anne Frank Zappa nu een nieuw vehikel voor zijn eigenzinnige uitspattingen. Voor de formatie van The Jerry Hormone Ego Trip haalde hij de mannen van de Goudse bluesrockband The Tambles in huis, met wie hij de afgelopen tijd gewerkt heeft aan zijn debuut Stout! Stout! Stout!. 

Op de albumhoes vinden we meteen een van de grote inspiratiebronnen van Hormone terug: de cover van Stout! Stout! Stout! is namelijk gebaseerd op de self-titled van Fransman Jacques Dutronc en brengt hiermee een stijlvol eerbetoon aan de klassiekers waardoor de band zich heeft laten vormen. De plaat zelf opent met Tederheid, een punkachtige song met een sterk contrast tussen inhoud en vorm, die na nog geen twee minuten overgaat in Josefien, de voorzichtige hit die onlangs al als single werd uitgebracht en de betere anthems van The Rolling Stones en The Dandy Warhols in herinnering roept.

Het album speelt voortdurend met alle bekende rock-n-roll-clichés als seks, drugs, poen, leven en dood die bij elke andere band tenenkrommend zouden zijn in deze vorm, maar de charismatische Hormone brengt alles zo tongue-in-cheek en met zoveel schwung dat je niet anders kunt dan grinniken en de makkelijk mee te zingen refreinen omarmen.

Stout! Stout! Stout! zit vol met pakkende riffs en hooks, ‘na-na-na’s’ en schunnige oneliners die het gegarandeerd goed gaan doen op de festivals. En dat is ook meteen de grote valkuil van The Jerry Hormone Ego Trip. Iedereen die de band live ziet, moet erkennen dat zo’n optreden de pure energie van het kwintet veel beter vangt dan een geluidsopname. Stout! Stout! Stout! is een lekkere plaat, maar voelt ongelooflijk tam en vlak aan in vergelijking met de livesound van de Ego Trip.

De rock-n-roll-essentie gaat daarmee een beetje verloren in het proces van studio naar plaat, maar met de liedjes zelf, waaronder hoogtepunten als juppenklaagzang Maar Het Is Niet Helemaal Wat Ik Ervan Verwacht Had en het erotische Booty Call, zit het meer dan goed, en ook de trompetsolo(!) in Kaketoekan verdient een vermelding.

The Jerry Hormone Ego Trip heeft met Stout! Stout! Stout! een heerlijke garagerockplaat afgeleverd waarvan vrijwel elke song een potentiële hit is en uitnodigt om de band de komende tijd live te gaan bewonderen.

24 november – Jonge Harten Festival, Groningen
8 december – Cul de Sac, Tilburg
21 december – Merleyn, Doornroosje
30 december – Gebroeders de Nobel, Leiden
14 januari – Noorderslag, Groningen