Heel de natuur: ‘s avonds wandel ik aan de rand van de Dordtse Biesbosch. Aan het pad onder de dijk strekt een kalende bomen-allee zich windscheef uit, donker tegen het donker in, omhoog. Langs maan en dijk zoemen elektriciteitsmasten richting Kop van ‘t Land, waar ook al lang geen straatlantaarns meer staan. Ik liep in de schaduw van de volle maan. Soundtrack: Ilsha en de EP Dive.

Vandaag gaat de centrale track van de EP bij ons in première: Dear Tree, met welhaast hallucinant videobeeld van Cindy van der Meijden. Een ode aan het wandelen, een liefdesbrief aan de natuur.

Uit de mailwisseling met Ilsha:

Debuut
“Dive is zeker mijn debuut. Voorafgegaan door de wens om een aantal liedjes vast te leggen, gewoon voor later, als cadeau aan mezelf en om momenten vast te leggen die ik wilde herinneren. Floyd Atema (Lost Bear, Sven Agaath, Zea, red.) heeft mij overtuigd ze daadwerkelijk op te gaan nemen. Na een wandeling met mijn gezin en die van Stefan Breuer van Tiny Room Records vroeg hij mij die liedjes op te sturen. Even later vroeg hij of ik het bij hem uit wilde brengen. Dat was voor het eerst dat ik voelde dat ik dat wilde doen. Stefan zelf benadert de mens en zijn omgeving ook zo persoonlijk en familiair. Tiny Room voelde als een label waar ik graag deel vanuit wilde maken.”

De momenten die ik wilde vasthouden
“De liedjes en klanken van de liedjes zijn grotendeels ontstaan op momenten dat ik even wilde vluchten, wilde wegtrekken uit de wereld, weg van mezelf, mijn eigen gedachten. Ik heb juist de de momenten die ik wilde vasthouden beschreven in de liedjes. Gewoon momenten dat je even dat ultiem verliefde of juist verstilde gevoel hebt. Dat je de rust hebt gevonden, die voor mij alleen in de natuur te vinden is. Dat hoopte ik in de klanken van Ilsha vast te kunnen leggen. De teksten zijn meer gebaseerd op de angsten of wensen in het leven daaromheen, de niet zulke fraaie dingen in het leven, of juist wensen die je koestert. Teksten, tja ik ben daar niet zo goed in.”

Ilsha-ervaring
“Ik werk al een hele tijd met muziek, kunst en natuur, en mensen die om allerlei redenen in de psychiatrie terecht zijn gekomen. Als muziektherapeut probeer ik altijd een professionele scheidslijn te bewaren, maar toch is dat niet helemaal mijn stijl. En helemaal professioneel stel ik mij nooit op. Ik probeer zo puur mogelijk het contact met iemand aan te gaan en die persoon te prikkelen, te bewegen in muziek of natuur. Dit kan, naar mijn idee, alleen als je zelf je eigen ervaring en passie meeneemt. Dus in die zin raken de wereld van de muziektherapie en Ilsha elkaar. In de tijden dat ik nog veel wandelde probeerde ik de mensen waarmee ik werkte in die zin een Ilsha-ervaring te laten beleven, door ze de rust te laten voelen die je in de natuur kunt vinden, bij de zee, een verstild bos, op de hei.”

Dear Tree I: Ode aan het wandelen
“Dear Tree is echt een ode aan het wandelen; een liefdesbrief aan de natuur. In de tijd dat het niet zo lekker met mij ging, en met wie niet, hè, heeft wandelen mij echt geholpen. Het verbaast mij ook helemaal niet dat het nu zo’n populaire activiteit is. Voor mij geldt het nog: eerder het verdwalen dan het wandelen zelf, het opgaan in de natuur, even weg van je nare gedachten, het horen van de stilte. Het helende van de natuur, en dat klinkt misschien wat zweverig en dat vind ik niet heel prettig, is waar Dear Tree voor staat. Ik heb het geschreven dat ik ook écht dankbaar was voor precies die eigenschap van de natuur.”

Dear Tree II: Dagboek van stukjes natuur
“Cindy is een vormgever uit Rotterdam. Ik had al eerder werk van haar gezien, dat ik zo tof en persoonlijk vond dat ik dacht: zij is degene die het moet doen. Op mijn wandelingen filmde ik vaak stukjes die ik mooi vond en die ik wilde herinneren. Gewoon om het gevoel vast te willen houden, denk ik. De clip is een soort dagboek van stukjes natuur. Cindy besloot deze clipjes te willen gebruiken met materiaal van haar zelf. Het eindigt in Rotterdam, de plek waar ik tot voor kort woonde, waar de liedjes uiteindelijk geschreven zijn.”

Dear Tree is afkomstig van Ilsha’s debuut-EP Dive, dat op 29 oktober is uitgebracht door Tiny Room Records.

Al is het aantal niet zo groot, de twee albums die we vandaag voor je hebben geselecteerd zijn wel erg goed. Want ja, langzaam gaan we richting de ‘echt’ donkere maanden en dan wordt het vaak wat minder druk in de release-agenda. De momenten komen eraan waarop we terug gaan blikken op een jaar dat, ja, wat voor jaar was het eigenlijk…?

We hebben wel twee albums die we je op het hart willen drukken. De eerste is die van Mr. Twin Sister, de band die in Het Grote Indietijdperk zulke hoge ogen gooide met dat zelfgetitelde debuutalbum. Vandaag is Al Mundo Azul uit en daarnaast het eerste album van Toverberg, de doorontwikkeling van Lars and the Magic Mountain, toch zeker geen onbekende in deze contreien.

Flippen we door de bak met singles, waarin we onder meer werk vinden van T Truman, Nukuluk, Ibeyi, LIFE, Just Mustard, Horsegirl, Wunderhorse, Wu-Lu, Ovlov, King Hannah, Reptaliens, Cate Le Bon, Alex Cameron, Big Thief, Silverbacks, A Place To Bury Strangers, Honeyglaze, Eades, Mattiel, Prima Queen, Sun June, Gabriels, Socks;SportsSocks en Robin Kester ft. Kaap.

Altijd op de hoogte zijn? Houd dan onze Spotify–playlist en onze pagina vol Album Releases en New Music in de gaten.



Toverberg – Happy Life

Mr Twin Sister – Al Mundo Azul

Na een avondje in Le Guess Who? in de zenuwen en zintuigen te hebben zitten, zweef je de volgende dag altijd nog een beetje op een roze, licht naar alcohol en naar vrienden geurende wolk. Vandaag is het niet anders, terwijl we zoals elke vrijdag alle nieuwe albums en singles op een rijtje zetten voor je. Een hoop moois, let maar op!

Nieuwe albums hebben we een aantal toppers. Wat te denken van het lopende geluidswonder Jon Hopkins, de stevige lieverds van IDLES, maar ook Pip Blom, Meskerem Mees en Courtney Barnett. Hopelijk genoeg om in ieder geval tijdelijk de bitterzoete smaak van de nieuwe maatregelen mee weg te spoelen.

Nieuwe tracks zijn er in alle kleuren van de regenboog. Met onder meer nieuw werk van Buzzard Buzzard Buzzard, Jasmyn, Palace, ANNA, Day Wave, Gang Of Youths, YoungRubbi, Avid Dancer, C Duncan, Voka Gentle, Donkey Kid, Swim Deep ft. Phoebe Green, Valley Palace, July Talk, Ibibio Sound Machine, Walt Disco, jennylee, Thank, Jenny Hval, Nilüfer Yanya, Vundabar, Palace Winter, Beach House en Mitski.

Altijd op de hoogte zijn? Houd dan onze Spotify–playlist en onze pagina vol Album Releases en New Music in de gaten.



IDLES – CRAWLER

L’éclair – Confusions

Meskerem Mees – Julius

Pip Blom – Welcome Break

Jon Hopkins – Music For Psychedelic Therapy

Courtney Barnett – Things Take Time, Take Time

Op dit soort momenten voelen wij ons altijd vereerd, zo mogen wij vandaag het persoonlijke verhaal van Fee Reynaert met de rest van de wereld delen. We hebben het dan over Vanaf Hier, een liedje dat ontstond na de dood van Reynaerts moeder. Wat ze niet alleen prachtig in muziek om wist te zetten, maar eveneens in een videoclip die vandaag bij ons in première gaat.

Reynaert is druk bezig met dit autobiografische project, zo was ze dit jaar te zien op het Boslab Theaterfestival en het West Beach Film Festival in Amsterdam en verschijnt op 18 februari haar debuut-EP. Haar emotioneel geladen liedjes voelen vrij en raken duidelijk niet alleen bij ons een snaar. Zo haalde de aan het conservatorium opgeleide muzikante vorig jaar zevenduizend euro binnen voor haar EP, door middel van een crowdfund via Voordekunst.

Vandaag laten we de videoclip bij het titelnummer van de nieuwe EP in première gaan. Een schitterend en klein liedje dat volgende maand overigens live te horen is in de Oosterkerk in Amsterdam, tijdens een heuse pre-releaseparty op 11 december. Maar eerst leggen we Reynaert een aantal vragen voor, om te ontdekken waar ze allemaal mee bezig is en de achtergronden bij haar nieuwe werk.

Fee, kun je ons vertellen wat jou naast muziek momenteel allemaal bezighoudt?
“Hoe kan ik leven van de dingen waar ik van houd? Ik heb hierin het afgelopen jaar grote stappen kunnen zetten. Mijn debuut-EP komt uit en ik werk als actrice en docent. Tijdens het professionaliseren van mijn werk kom ik regelmatig spanning en onzekerheid tegen. Wat mij bezighoudt is: hoe overwin ik dit? Omdat ik met mijn EP voor het eerst een groot project uitvoer zijn er natuurlijk veel nieuwe momenten die vragen om een aanpak. Welke gage vraag ik voor een optreden? Welke feedback neem ik mee? Hoe los ik dingen op zonder in paniek te raken? De zakelijke kant neemt soms de overhand, maar ik vind het belangrijk om te blijven creëren. Dans- en saxofoonlessen zorgen ervoor dat ik creatief meer ruimte voel en mezelf losser kan maken. Ik denk vaak teveel na, maar zo daag ik mezelf uit om meer op durf en intuïtie te varen.”

“Verder ben ik veel bezig met de toekomst van cultuur in Nederland. Ik droom al een tijd van het oprichten van de Cultuurpartij en fantaseer graag over wie ik dan als lijsttrekkers zou willen. En natuurlijk houdt de huidige situatie mij enorm bezig. Het is op de voor- en achtergrond continu aanwezig en we zijn er nog niet vanaf.”

Geef ons een beeld van je muzikale project als je wil, wat moeten we nou echt weten?
“In 2018 begon ik met het schrijven van mijn project Vanaf Hier. Een aantal belangrijke momenten uit mijn leven heb ik daarmee in woorden en klank uitgedrukt. Dat heeft mij geholpen om grijpbaar te maken wat ik voelde. Uitgaande van de teksten, akkoorden en melodieën begon ik mij voor te bereiden op optredens. Tijdens de repetities met bevriende muzikanten ontstonden arrangementen die mijn muziek meer kleur gaven in ritmische of klankmatige zin. Toen alle nummers een sterke bandsound hadden, ben ik met een vriend arrangementen voor strijkers gaan schrijven, omdat ik voelde dat dit de sound af zou maken.”

Waar gaat deze single voor jou persoonlijk over?
“Vanaf Hier is twee jaar na het overlijden van mijn moeder ontstaan. Ik belandde in een staat waarin ik heel dichtbij haar stond, haar bijna werd, maar ook sterk naar haar op zoek was zonder daar erg bewust van te zijn. Ik stapte vaak op de fiets om lange tochten te maken, alleen maar om een omgeving op te zoeken waar ik zonder te spreken begrepen werd. Het gemis overviel mij vaak en daarom moest ik snel naar buiten om die spanning los te laten. Vanaf Hier omschrijft de periode net voordat ik het echt even niet meer wist. Ik besefte mij dat ik in die jaren eigenlijk aan het wachten was tot ze weer terug zou komen, maar wist dat ik mezelf voor de gek hield. Als ik het nu luister of zing, dan weet ik waar het vandaan komt, maar is de lading veranderd in een sterk gevoel waar ik met haar in contact sta. Dat voelt heel erg fijn.”

Je brengt vandaag de videoclip Vanaf Hier uit, hoe is deze clip tot stand gekomen?
“Het nummer vroeg om beeld en dans. Ik werd een enorme fan van de dansfilm SISTERS van regisseuse Daphne Lucker en ik heb haar toen een mail gestuurd met: ‘Hoi Daphne, je kent mij niet, maar ik vind je werk ontzettend mooi. Ik heb hier een song, wil je met mij een videoclip maken?’ En ze zei ‘ja’! Het klikte goed tussen Daphne en mij en het was duidelijk dat we hier iets heel moois van wilde maken. We gebruikten mijn verhaal en de foto’s van mijn EP als inspiratie en zijn toen begonnen met het maken van moodboards en verhaallijnen.”

“Wanneer we gesetteld waren met onze keuzes, ben ik gaan werken met danseres Katharina Conradi. Zij heeft mij geïntroduceerd aan dans en we bouwden een band op die je terugzag in onze bewegingen. Choreografe Romee van de Meent onderzocht hoe ik met dans het beste mijn verhaal kon overdragen en heeft ontzettend knap mijn bewegingstaal en tekst omgezet in een choreografie.”

Het jaar is alweer bijna afgelopen, wat heb jij de komende tijd nog allemaal op de planning staan?
“De pre-release party van mijn debuut-EP op 11 december! Ik geef dan een concert samen met band en strijkkwartet in de Oosterkerk in Amsterdam. De EP komt pas echt uit op 18 februari, maar voor iedereen die mij dit afgelopen jaar heeft gesteund en nieuwsgierig is, geef ik een pre-release party. De Oosterkerk staat in de buurt waar ik ben opgegroeid en voelt als de perfecte plek om dit persoonlijke project af te trappen! Volgend jaar zal in het teken staan van optredens en het ontmoeten van nieuwe luisteraars, te beginnen met een release-tour in het voorjaar rondom de dan op vinyl uitgekomen EP.”

De eerste vrijdag van november gaat van start met flink wat mooie releases. Van blinkende pop tot aardedonkere pop en alles daartussenin. Laat ons je meenemen door alle nieuwe albums en singles die de moeite waard zijn.

Albums genoeg om de komende dagen in te duiken, zo is er onder meer een nieuwe Parcels-parel getiteld Day/Night, vol met die heerlijk gladde en hippe indiepop. Wat denk je van Snail Mail, de liedjesmgaiër Lindsey Jordan brengt vandaag het ontroerende Valentine uit. Andere titels die je vast klaar mag zetten in de wachtrij is die duistere plaat van Emma Ruth Rundle, de goed geflipte muziek van Hana Vu en een kekke EP van onze indie-darlings TESSEL.

Singles genoeg ook weer deze week, onder meer van Toverberg, Jenny Lewis, Cola, Melkbelly, Saba ft. Douad, DoFlame, Master Peace, Oscar Scheller, Easy Life, Shame, Bleach Lab, L’éclair, Sinead O Brien, BEA1991, Foals, Steve Gunn, Connan Mockasin, Alt-J, Motrik, Margot, The Horrors, APRE, Habibi, IDLES, Meernaa, Boss, Strange Ranger, Ellie Bleach en DEADLETTER.

Altijd op de hoogte zijn? Houd dan onze Spotify–playlist en onze pagina vol Album Releases en New Music in de gaten. En schrijf je hier in voor onze nieuwsbrief, om iedere week de hoogtepunten van onze site te ontvangen.



Parcels – Day/Night

Snail Mail – Valentine

Hana Vu – Public Storage

Emma Ruth Rundle – Engine Of Hell

Curtis Harding – If Words Were Flowers

TESSEL – Family Time

Conceptueel en zeer persoonlijk, dat is het nieuwe werk dat Stefan Breuer uitbrengt onder de naam The World of Dust. Hij dook in de eigen familiearchieven en vond daar een prachthistorie over zijn grootouders en hun geschiedenis. Hen er zelf over bevragen, dat zat er niet meer in. Dus moest Breuer het doen met het materiaal dat de verhalen wel nog kon vertellen. Dat wist hij vakkundig af te stoffen en om te zetten in een kleurrijke collage.

Muzikaal werkt de productieve Breuer – die ook speelt met Combo Qazam, Howart en voorheen I am Oak en daarnaast zijn eigen label Tiny Room Records bestiert – al sinds 2015 samen met Todd Tobias. Tobias, vooral bekend van zijn werk met Guided By Voices en Robert Pollard, tekende voor de muzikale kant van het werk en liet Breuer daarna de teksten schrijven en zingen. Het album True Sound klinkt vooral puur en eerlijk. Dat past bij de thematiek, die hij vooral erg beeldend voor het voetlicht brengt. De nieuwe clip bij het nummer Sailing, die we bij The Daily Indie vandaag in première laten gaan, is door bevriende kunstenaar Mark Jennings gemaakt en laat de zeemansheroïek zien in de onschuldige speelgoedwereld van het bad. 

True Sound vertelt een persoonlijk verhaal over je grootouders. Kun je uitleggen wat uiteindelijk voor jou de belangrijkste trigger was om dit te vertellen?
“Naarmate ik ouder word en meer albums maak, heb ik de neiging om steeds persoonlijker te schrijven. Minder metaforen, verhalender, directer. Daarnaast had ik de wens om iets te maken dat door zou kunnen gaan voor een conceptalbum. Dan werkt het levensverhaal van iemand anders juist erg goed. Doordat ik het dichtbij heb gehouden, is het naast verhalend inderdaad ook persoonlijk geworden. Dat vind ik een mooie combi: ik sta zelf een keer niet centraal, maar het onderwerp ligt mij nauw aan het hart. Ik kwam een paar jaar geleden een essay van het Museum Vlaardingen over mijn opa tegen, waardoor ik geïnspireerd was zelf ook mee aan de slag te gaan.”

“Het was erg bijzonder allerlei dingen te lezen die ik niet wist. Sommige onderwerpen, zoals hoe het zat met zijn in het kraambed overleden eerste vrouw, heb ik verder nagevraagd bij mijn moeder voordat ik die uit kon werken in een songtekst. Het was inspiratievol om zijn leven op een rijtje te zien. Het vervulde mij met trots. Zijn kapiteinsuniform en notitieboekjes zijn te vinden in dat museum. Het essay heb ik vrij direct overgezet in het openingslied, Sailing. Het gaf mij de inspiratie om een aantal belangrijke levensgebeurtenissen, zoals hun dood, de geboorte van mijn moeder en tante, en de relatie met en van mijn ouders, eens onder de loep te nemen en daar liedjes over te schrijven. Het blijft mijn eigen interpretatie; ik ben geen objectieve biograaf.”

“Mijn opa en oma betekenden veel voor mij. Ik kwam er elke vrijdag als ze mij van school haalden en naar pianoles brachten. Ik ben best huiselijk en burgerlijk en ik probeer net als zij met weinig tevreden te zijn. Het was erg fijn om zo’n band te hebben tijdens hun leven. Ik was erbij toen mijn oma haar laatste adem uitblies, daar gaat Nel’s Passing over. Een verdrietige, mooie en bijzondere ervaring.”

Op de hoes staan twee meisjes in een soort onderwaterwereld. Wat symboliseren zij voor jou?
“De meisjes staan symbool voor het protestantse gezin van mijn moeders kant en het katholieke nest waar mijn vader uit komt. Dit is een subthema dat een aantal keer terugkomt op de plaat, zoals in Dyad, met bijvoorbeeld de regel ‘I am tied to faith, confess and you’ll be saved‘. Ik besef het pas achteraf, maar ik kan veel van hoe mijn ouders zijn opgevoed terugbrengen naar het protestantse en katholieke verhaal. Daarnaast heb ik wel eens gevraagd naar verhalen uit de oorlog, maar aan echt goed doorvragen naar mijn opa’s zeeverleden ben ik nooit toegekomen.”

True Sound is tot stand gekomen in samenwerking met producer Todd Tobias. Hoe is dat proces verlopen, wat typeert jullie manier van samenwerken?
“We leerden elkaar kennen in 2013, omdat ik een groot fan ben van Guided by Voices en Robert Pollard. Todd heeft veel platen van Robert Pollard geproduceerd en ingespeeld. Nadat ik een keer een ouderwetse fanmail naar hem had gestuurd, bleken we een klik te hebben. Sindsdien breng ik zijn solowerk ook uit op mijn label Tiny Room Records. Toen hij in de situatie kwam dat hij een zanger zocht voor zijn instrumentale werken, vroeg hij mij of ik iets wilde proberen. Dat was nieuw voor mij: zingen over andermans muziek. We waren heel tevreden met het eindresultaat, wat uiteindelijk is uitgebracht als Samsara in 2019. We vonden het allebei klinken als The World of Dust en dus hebben we die naam erop geplakt. Voor True Sound werkten we hetzelfde: ik kreeg een zip-bestand met tientallen instrumentals, waarna ik mijn favorieten selecteerde, deze sequencete op een volgorde, en hier vervolgens melodieën bij verzon. Uiteindelijk maakte ik de teksten af, door de onderwerpen die ik wilde behandelen uit te werken op de melodieën.”

Je noemt het album een testament aan de bevrijding van het loslaten. Kan je toelichten wat je daarmee bedoelt?
“Ik denk dat ik mijn hele leven lang al dingen probeer te plaatsen door er liedjes over te schrijven. Als ik mijn oude albums beluister, de cd-r’s die in mijn eigen kast staan en die ik al maak sinds mijn tiende, dan hoor ik daar een duidelijke dagboekfunctie in. Als je iets van je afschrijft, kun je het loslaten. Dat werkt fijn en bevrijdend. Het is niet zo dat dit onderwerp mij beknelde, maar toch vond ik het prettig om een aantal zaken eindelijk eens in liedjes te benoemen. Je gaat analyseren, dingen op een rijtje zetten, van een afstandje naar de context kijken. En dan heb je iets ervan gemaakt en is het afgerond. Daarna kun je door naar de volgende plaat, de volgende gedachte.”

Hoe raar wij het ook vinden dat we overal opmerkingen horen in de trant van: “Het is de eerste keer na corona dat (vul een denkbare activiteit in)”, want we zijn er echt nog lang niet vanaf. We houden ons hart dan ook vast voor de persconferentie van volgende week. Goed, voor die tijd zetten we nog wat muzikale hoogtepunten op een rij. Daar kun je tenminste altijd van genieten.

Het is niet mis, hoor. Zo is er een verrassingsalbum van Lewsberg(!), het debuutalbum van het opwindende Geese uit Brooklyn, de voortreffelijke schoonheid van Marissa Nadlers duistere muziek (foto) en nog een nieuwe plaat van Sam Evian, een naar onze mening zeer ondergewaardeerde indie-troubadour.

Nieuwe singles komen in flinke aantallen op ons en dus op jou af. Zo hebben we onder meer nieuw werk van SASAMI, Alex Lahey, Lewsberg, Parquet Courts, Ashley Henry, Hurray For The Riff Raff, Yard Act, NewDad, Caleb Kunle, Shygirl, Honey Guide, Exit Kid, BENEE, Mhaol, Beirut, Findlay, Penelope Isles, Snail Mail, Metronomy, The Shadow Machine, Beach Bunny en Frances Baker.

Altijd op de hoogte zijn? Houd dan onze Spotify–playlist en onze pagina vol Album Releases en New Music in de gaten. En schrijf je hier in voor onze nieuwsbrief, om iedere week de hoogtepunten van onze site te ontvangen.



Geese – Projector

The Parrots – Dos

Sam Evian – Time to Melt

Lewsberg – In Your Hands

Marissa Nadler – Path Of The Clouds

Charlotte Cornfield – Highs in the Minuses

De Spinnin’ Records-achtige albumhoes doet anders vermoeden, maar Clinic komt gewoon uit regenachtig Liverpool. Hier maken Adrian Blackburn en consorten al ruim twintig jaar ongepolijste, bevreemdende muziek die nog altijd moeilijk te categoriseren blijkt. Het heeft trekjes van The Velvet Underground, Suicide en Radiohead, maar ook van Broadcast, Ennio Morricone en Sun Ra.

Op het nieuwste album, dat luistert naar de bedrieglijke naam Fantasy Island, is dat niet anders. Criticasters zullen (niet geheel onterecht) stellen dat het wederom meer van hetzelfde is. En inderdaad, als je deze plaat naast eerdere releases zoals Walking With Thee en Internal Wrangler legt, zijn de verschillen in sound en songwriting subtiel. In dat opzicht is Clinic een beetje de AC/DC van de absurdistische postpunk: je weet eigenlijk altijd wat je kunt verwachten, maar de liefhebber smult er niet minder om.

Extra disoriënterend
Toch is het niet helemáál oude wijn in een nieuw vat. Op Fantasy Island horen we namelijk, voor het eerst in de lange loopbaan van de band, verschillende vocalisten, waarvan Blackburns stem qua toonhoogte een beetje het middenregister vormt. Dit geeft de toch al vrij bizarre muziek van Clinic een extra desoriënterend karakter, alsof je door een spookhuis zoeft waar achter elke hoek weer een nieuwe griezelige pop wacht om je de stuipen op het lijf te jagen.

In dat opzicht is de visuele aankleding van Fantasy Island curieus. Soundwise verschilt het niet bijzonder veel van het eerdere werk van de band, waarvoor bij het artwork vaak verwezen werd naar oude jazzplaten (vergelijk bijvoorbeeld de hoes van Internal Wrangler maar eens met die van Ornette! van Ornette Coleman). Consistent is de band wel in zijn nieuwe koers: op recente persfoto’s staat de band zoals altijd met maskers op, maar deze keer ook met bloemenkransen en Hawaiiaanse kledij.

Wat dit zegt, is eigenlijk vooral dat Clinic nog altijd niet geïnteresseerd is in het aanspreken van een meer mainstream publiek. Gewoon een stel gasten die al twee decennia hun eigen ding doen en met hun specifieke smaak een heel eigen formule hebben gecreëerd, die alsnog gretig aftrek vindt bij zowel rock-, jazz- en electronicaliefhebbers.

Goedemorgen, het lijkt wel Sinterklaas met al die releases vandaag. Zo’n lange lijst met strakke albums hebben we in tijden niet gehad. We gaan je er alles over vertellen in deze Friday Release Day van 22 oktober, het wordt een feestje voor je oren.

Nieuwe albums hebben we onder meer van JPEGMAFIA, de betoverende Bedouine, de New Yorkse indie-grootheden van Parquet Courts, de ongeëvenaarde wereld van Circuit Des Yeux gaat weer open, liedjestovenaar Hiss Golden Messenger, een van de interessantste namen van afgelopen jaar Hand Habits, de nieuwste Trouble In Mind-talenten van Dummy en vergeet Helado Negro niet, die in topvorm is op zijn nieuwe album Far In. Dat is geen slechts oogst, toch?

Nieuwe singletjes hebben we ook en dat is geen sinecure. Met werk van onder meer Hippo Campus, jennylee, Josef Salvat, HEALTH ft. Poppy, Melin Melyn, Mystic Peach, Parquet Courts, Animal Collective, Real Estate, All We Are, Weval, Enola Gay, Wet ft. Blood Orange, The Klittens, Cero Ismael ft. Raven Artson, Cosmic Crooner, TOPS, Lime Garden, BODEGA, Anjimile, Neal Francis, Chelsea Carmichael, Melts, Parcels, ENNY ft. Odeal, Foyer Red, Ultra Q, Jackson Dyer, Nick Mono en Chartreuse.

Altijd op de hoogte zijn? Houd dan onze Spotify–playlist en onze pagina vol Album Releases en New Music in de gaten. En schrijf je hier in voor onze nieuwsbrief, om iedere week de hoogtepunten van onze site te ontvangen.



JPEGMAFIA – LP!

Bedouine – Waysides

Circuit des Yeux – -io

Helado Negro – Far In

Hand Habits – Fun House

Tonstartssbandht – Petunia

Deerhoof – Actually, You Can

Dummy – Mandatory Enjoyment

Parquet Courts – Sympathy For Life

Hiss Golden Messenger – O Come All Ye Faithful

We leven in een tijd van poptimisme, oftewel pop-optimisme. De tijd dat de indie-scene zich als een snob boven de toegankelijkheid van de popmuziek zette lijkt achter ons te liggen. Steeds vaker durven artiesten in het alternatieve circuit ook te kijken naar dat wat vroeger als ‘te populair’ werd gezien.

Zie bijvoorbeeld de uitstekende plaat Jubilee van Japanese Breakfast, die invloeden van eighties synthpop mixt met indie-elementen. Alternatieve artiesten zijn niet meer bang zo nu en dan eens een dikke hook te schrijven en dat is maar beter ook, want het leidt tot een hele hoop lekkere muziek.

Een goedgevulde platenkast
Magdalena Bay weet daar wel raad mee en haalt zijn inspiratie uit dikke pop. Niet enkel uit de jaren tachtig maar ook de jaren negentig, zeventig en tweeduizend. Voor hun debuutalbum hebben Mica Tenenbaum en Matthew Lewin een goedgevulde platenkast gedestilleerd tot een popalbum van een minuut of 45. De diversiteit binnen de veertien nummers is behoorlijk indrukwekkend. Zin in disco? Luister eens naar Hysterical Us. Meer een fan van house? Chaeri is het nummer voor jou. Wil je wat stevigers? Noisepopbanger You Lose is veruit het hardste nummer op de plaat, zonder de connectie met de rest te verliezen. Ondanks zijn indrukwekkende diversiteit is Mercurial World behoorlijk constant.

Het duo dacht leuk te zijn door het laatste nummer The Beginning te noemen en dit perfect over te laten vloeien in het eerste nummer dat, inderdaad, The End heet. Maar eigenlijk maakt het helemaal niet uit waar je begint in het album. De nummers lopen zo lekker in elkaar over dat het soms voelt alsof je naar een dj-mix aan het luisteren bent. Daarbij helpt het natuurlijk ook dat alle nummers ontzettend strak geproduceerd zijn. Elke kleine bas- of synthlijn krijgt de ruimte en dit zorgt voor een ontzettend rijk geluid. Als deze resultaten altijd zo onweerstaanbaar zijn mogen artiesten van ons best wel wat vaker de mosterd halen bij de popmuziek van het verleden.

Opeens is ‘ie daar: een nieuwe single van Black Country, New Road. En dat niet alleen: de bands tweede album Ants From Up There is daarbij direct aangekondigd. Die zal op 4 februari 2022 via Ninja Tune uitkomen. Voor nu enkel dus een nieuwe single: Chaos Space Marine.

Black Country, New Road stapelt in zijn muziek steevast een tweetal potpourri’s, wat een geheel eigen geluid oplevert. Muzikaal gezien bevindt de band zich grofweg op de grenslijnen van (prog)rock en postpunk, met vlagen van geïmplodeerde freejazz en restjes Balkan-achtige muziek. Bezettingsgewijs hebben we te maken met een zevental musici uit allerlei muzikale windstreken, die samenkomen in de Londense buitenwijk Brixton. Van een viool tot een saxofoon, van autodidact tot professioneel geschoold.

Is Chaos Space Marine nieuw geluid van het zevental? Ja en nee. Nee, omdat strakke ritmes en maatwissels nog altijd hoogtij vieren. Ja, omdat het geluid subtieler is dan op vorig werk, namelijk wat meer poppy. Op het eerste album van de band, For The First Time, ramde de band je vaak met brute kracht naar dystopische sferen, op deze nieuwe single is dat meer naar de achtergrond verdwenen. Het intro bijvoorbeeld leidt je muzikaal gezien keurig naar huis, door de oplopende noten en het afsluitende akkoord van de piano. Waar Black Country, New Road op For The First Time wellicht nog wild had geïmproviseerd tussen de strakke ritmes door, houden ze het op Chaos Space Marine bij consistentie.